Gospodarka łowiecka w Ośrodku Hodowli Zwierzyny.

Cele i sposoby realizacji.

Urozmaicona rzeźba terenu, a także wysoka lesistość stwarzają doskonałe warunki do egzystencji wielu gatunków zwierząt, jak również do hodowli dziko żyjących zwierząt łownych. Spotkać tu można zarówno pospolite gatunki typowo leśne (jeleń, dzik, sarna) jak i rzadkie duże drapieżniki (niedźwiedź, wilk i ryś). Z ptaków łownych występują: jarząbek, słonka czy grzywacz. Również można spotkać rzadkie, objęte ścisłą ochroną gatunkową, ptaki… m.in. głuszca, derkacza, bociana czarnego, orła przedniego, puchacza, puszczyka uralskiego, włochatkę, sóweczkę, trzmielojada czy orlika krzykliwego.

Celem powołania do istnienia ośrodków hodowli zwierzyny jest realizacja m.in. następujących  założeń: prowadzenie wzorcowego zagospodarowania łowisk, wdrażanie nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa, prowadzenie badań naukowych, odtwarzanie populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących, hodowla rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk, hodowla zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych, prowadzenie szkoleń z zakresu łowiectwa.

 Jak wiadomo gospodarka łowiecka jest integralną częścią gospodarki leśnej i musi ona być zgodna z celami i zasadami trwałej i wielofunkcyjnej roli lasów. Głównym kryterium decydującym o liczebności i strukturze gatunkowej zwierzyny grubej oraz rozmiarze zadań w zagospodarowaniu łowieckim jest rozmiar szkód wyrządzanych przez zwierzynę w drzewostanie. Przedstawione zostaną stany populacji gatunków priorytetowych w ostatnim okresie czasu, ich wielkość pozyskania, szkody wyrządzane w uprawach i młodnikach oraz w uprawach rolnych.

Gospodarowanie populacjami zwierzyny w obwodach łowieckich i ośrodkach hodowli zwierzyny odbywa się na podstawie opracowanego i zatwierdzonego rocznego planu łowieckiego, który w oparciu o dane dotyczące: liczby występujących gatunków, liczebności zwierzyny oraz liczby istniejących urządzeń łowieckich i powierzchni poletek powinien zawierać projekty zabiegów hodowlanych i ochronnych oraz przewidywaną wielkość pozyskania lub wsiedleń zwierzyny. Zatwierdzony plan jest realizowany od 1 kwietnia do 31 marca roku następnego.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 9.V.1997 r. (Dz. U. Nr 53) po raz pierwszy zostały opracowane i zatwierdzone tzw. plany wieloletnie (dziesięcioletnie) dla rejonów hodowlanych wyodrębnionych przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych. Rejony te mają służyć efektywnej hodowli zwierzyny grubej i drobnej. Populacje zwierząt łownych nie są bowiem ograniczone do pojedynczych ekosystemów usytuowanych w obwodach łowieckich, lecz funkcjonują w obrębie jednostek wyższego rzędu, mianowicie krajobrazów. Duże obszary kompleksów leśnych o charakterze puszczańskim występujące w Nadleśnictwie Piwniczna, weszły w całości wraz z otuliną rolniczą w skład jednego IV karpackiego rejonu hodowlanego w Beskidzie Sądeckim. Gatunkami wiodącymi w tym rejonie spośród zwierzyny grubej są: jeleń, dzik i sarna. Ponieważ gospodarka łowiecka jest integralną częścią gospodarki leśnej i musi ona być zgodna z celami i zasadami trwałej i wielofunkcyjnej roli lasów (Popradzki Park Krajobrazowy, Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Beskidu Sądeckiego", dyrektywa siedliskowa „Natura 2000"), kryterium decydującym o liczebności i strukturze gatunkowej zwierzyny grubej oraz rozmiarze zadań w zagospodarowaniu łowieckim rejonu hodowlanego jest rozmiar szkód wyrządzonych przez zwierzynę w drzewostanach oraz uprawach rolnych. Po raz pierwszy wieloletni plan hodowlany dla IV karpackiego rejonu hodowlanego w Beskidzie Sądeckim został opracowany w 1998 r. Roczne plany łowieckie są częścią składową planu wieloletniego.

Gospodarka łowiecka ma, m.in. na celu, zachowanie wszystkich rodzimych gatunków zwierząt i ich biotopów, a zatem zajmuje się nie tylko pozyskiwanymi gatunkami wiodącymi, ale także ochroną zwierząt nie pozyskiwanych oraz ich biotopów.